Ετοιμάζεται αυτό το καλοκαίρι η 3η συνέχεια του παιχνιδιού σεναρίου "D-Day-Operation Chickago", στην Βουλγαρία.
Υπενθυμίζουμε ότι στην πρώτη διοργάνωση το 2008 είχε ταξιδέψει squad των Desert Rats, όπου είχαν διακριθεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες, ενώ την επόμενη χρονιά βρέθηκε εκεί μόνο ο Θοδωρής Rejikistan.
Ακολουθούν video από τα παιχνίδια, χαρακτηριστικές φωτογραφίες καθώς και η διήγηση του τότε Αρχηγού των Desert Rats από το πρώτο παιχνίδι
Ακολουθεί η διήγηση του τότε Αρχηγού των Desert Rats από την αποστολή (αναγεγραμμένη από το site τους)
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Η ομάδα των Desert Rats Hellenic mil/sim team επέστρεψε από την αποστολή της στο Pamporovo. Το ταξίδι υπήρξε η αφορμή για την αξιολόγηση υλικών ,τακτικών και την σύσφιξη των δεσμών της ομάδας. Οι ανταλλαγές απόψεων και εμπειριών με παίκτες από άλλες χώρες υπήρξαν πολύτιμες. Επί του πεδίου, ώς μέλη της συμμαχικής δύναμης κερδίσαμε και τις 4 αποστολές. Πέραν του διακριτικού της περάτωσης των αποστολών 3 από τους παίκτες ''παρασημοφορήθηκαν'' από την διοίκηση. Οι παίκτες, πέραν των ενεργών ποντικών, οι οποίοι πλαισίωσαν το περίπολο συνέβαλαν με την εν γένη παρουσία τους στην άψογη εικόνα της Ελληνικής αποστολής. Πεύκο, Βασίλη και Έυα ευχαριστώ. Μετά το πέρας της συντάξεως της αναφοράς θα δωθούν λεπτομέριες τόσο για το ταξίδι όσο και για περιγραφές μαχών. Τέλος να ευχαριστήσω το Paintballnet.gr που ώς χορηγός επικοινωνίας συμμετείχε στην πρώτη εκτός χώρας αποστολής των ποντικών.
Η ομάδα των Desert Rats Hellenic mil/sim team στο Pamporovo.
Την Παρασκευή 01 Ιουλίου 2008, η ομάδα των ποντικών της ΔΕΞΟΝ, ξεκίνησε το ταξίδι για την γειτονική Βουλγαρία. Η συμμετοχή σε ένα σενάριο εκτός Ελλάδος φάνταζε ως πρόκληση για τα μέλη της ομάδας. Έχοντας τακτοποιήσει όλες τις λεπτομέρειες για το ταξίδι (εξοπλισμό, ξενοδοχεία, paint, ταξιδιωτικά έγγραφα κλπ) στις 03:00 ξημερώματα Παρασκευής ,τα δύο αυτοκίνητα αναχώρησαν από την Κηφισιά.
Οι συνθήκες οδήγησης ιδανικές, με εξωτερική θερμοκρασία 22-26 C’, βράδυ και χωρίς κίνηση, φτάσαμε στις 07:15 στην Κατερίνη. Προγραμματισμένη στάση για πρωινό και συνάντηση με τον χορηγό επικοινωνίας της ομάδας, για το σενάριο, paintballnet.gr. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Αδαμίδη για την υποστήριξη σε αυτήν την αποστολή. Στην Κατερίνη επίσης παραλάβαμε και το νέο υλικό της ομάδας (σήματα, σημαίες, κοντομάνικα, ονόματα καπέλα κλπ). Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο γιατί παρά τον περιορισμένο χρόνο παράδοσης ήταν συνεπής και το αποτέλεσμα της δουλειάς του μας εξέπληξε ευχάριστα.
Έπειτα από τον απαραίτητο ‘’ανεφοδιασμό’’ αναχωρήσαμε με προορισμό τα σύνορα και τον Προμαχώνα. Έπειτα από συνολικά 9 ώρες ταξιδίου προσπαθούσαμε να μην υπερβαίνουμε κατά πολύ τα όρια ταχύτητας σκεπτόμενοι ότι τα όργανα της τάξης δεν θα ήθελαν να ‘‘γνωρίσουν’’ τον εξοπλισμό που μεταφέραμε…
Πλησιάζοντας τα σύνορα η θέα του πράσινου στα βουνά που περιέβαλλαν τον δρόμο, δεν ήταν ικανή να μας αποσπάσει από μία κυρίαρχη σκέψη, τα σύνορα θα τα περάσουμε;
Η ώρα 12:30, μία ώρα κρίσιμη. Στην αναμονή για να διέλθουμε το δικό μας σημείο έλεγχου, η αγωνία κορυφωνόταν. Όταν γρήγορα ήρθε η σειρά μας όλα ήταν ιδανικά. Ο αρμόδιος υπάλληλος δεν ενδιαφέρθηκε καν για την επίδειξη των Α.Τ. μας! Με μία αίσθηση ανακούφισης αναμέναμε την σειρά μας για το σημείο έλεγχου στην Βουλγαρία. Η εικόνα δεν μας ενθάρρυνε. Οι οδηγοί των προπορευόμενων οχημάτων κατέβαιναν και επιδεικνύοντας τα έγγραφά τους άνοιγαν και το πορτμπαγκάζ !!! Καθόλου καλό σημάδι, το SAW μου θα γνωρίσει τα σύνορα… Η σειρά μας ήρθε, μιλώντας με τον ευγενικό βούλγαρο μου ζήτησε να ανοίξω το πορτμπαγκάζ ρωτώντας με το σκοπό του ταξιδίου μας. Τι να πω… (είμαστε ποντίκια και θα παίξουμε σε ένα σενάριο με ναζί και αμερικάνους, αυτός είναι ο εξοπλισμός μας…) θα συμμετέχουμε σε ένα σενάριο paintball κλπ. Μην θέλοντας να δει τι μεταφέρουμε μας ευχήθηκε καλό ταξίδι και καλή επιτυχία! Όλα καλά. Περάσαμε.
Βάσει χρονοδιαγράμματος είμαστε οκ. Έπειτα από στάση για ανεφοδιασμό σε σοκολάτες, νερά, καφέδες και ένα χάρτη φύγαμε για την ενδοχώρα. Ελλάδα γεια σου.
Το οδικό δίκτυο είναι σε κατάσταση Μαλλιακού. Οι οδηγοί προσπερνούν με οποιοδήποτε όχημα σε οποιοδήποτε σημείο με οποιαδήποτε ταχύτητα. Πράγματι επικίνδυνα. Φτάσαμε έως την Σόφια χωρίς απρόοπτα. Εκεί με περίμενε το πρώτο σοκ. Ο κεντρικός δρόμος είναι με βότσαλο όπως τα καλντερίμια στα νησιά !!! Έπειτα από μία διαδρομή περίπου 8 χλμ κάναμε στάση. Προσπαθώντας με δυσκολία να αντιμετωπίσω τα γέλια του Θύμιου, ήθελα να φύγω από αυτό το απαίσιο μέρος.
Με μία ακόμα στάση για ανεφοδιασμό σε…νερά, γλυκά, καφέδες κλπ, συνεχίσαμε.
Η ώρα είναι 17:30 και βλέπουμε πινακίδα για Pamporovo!!!! Επιτέλους φτάνουμε. Για 2 ώρες η οδήγηση ήταν απολαυστική. Όσοι έχουν πάει στο Πήλιο καταλαβαίνουν. Φιδίσια διαδρομή σε μία κατάφυτη περιοχή με ποτάμια και να σουρουπώνει. Ιδανικά ναι, ασφαλές όχι. Οι γέροι με τα Lada αποδεικνύουν ότι δεν έχουν μόνο οι Φιλανδοί οδηγούς σε WRC!! Φορτηγά και Lada λοιπόν επιδίδονται σε έναν αγώνα…βλακείας.
Ο ήλιος έχει αρχίσει να ροδίζει τα δάση γύρω μας και επιτέλους έπειτα από 16 ώρες και 30 λεπτά πλησιάζουμε στον προορισμό μας. Ω’ τι έκπληξη, ο Θύμιος εξαφανίζεται. Παράξενο έπειτα από τόσο ταξίδι. Αρχίζοντας να κατηφορίζουμε για το 5 * αστέρων ξενοδοχείο, με περίμενε η έκπληξη No2. Ο δρόμος ήταν χώμα και αν όχι για 4x4, σίγουρα όχι για την μπέμπα μου. Ο αγαπητός λοιπόν Θύμιος, είχε πάει αρκετά κάτω και μας περίμενε να γονατιστός από τα γέλια, να αποθανατίσει με την φωτογραφική του, τα κομμάτια που θα αφήναμε στον καρόδρομο. Ούφ, σώοι, φτάσαμε στο ξενοδοχείο.
Δόξα τω θεό όλα καλά και η διάθεση πολύ καλή. Το μέρος μας προδιαθέτει ευχάριστα.
Πηγαίνοντας τον εξοπλισμό μας στα δωμάτια κατεβαίνουμε να γνωρίσουμε τους διοργανωτές.
Σε πού φιλικό κλίμα μας κατατοπίζουν για το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας και μας ενημερώνουν για την ύπαρξη 2 ακόμα ελλήνων !!! Τους καλεί από το τηλ. του και μιλάω με τον Βασίλη από τους X-Men ! Η συνάντηση κανονίζεται στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Παράλληλα με την πολυφαγία συζητούσαμε και τα παραλειπόμενα της ημέρας. Αφού βρεθήκαμε με τον Βασίλη και την Εύα, δώσαμε ώρα εγερτηρίου και πρόγραμμα ομάδας.
Το ταξίδι για σήμερα τελείωσε. Ώρα 23:38΄. Ώρα για ύπνο….Τα λέμε αύριο.
Pamporovo Day 2.
Η ημέρα μας ξεκινά στις 07:40. Για άλλους οι νυχτερινές ώρες ήταν ώρες ξεκούρασης, για άλλους ήταν ώρες… εφιαλτικές. Beast ροχαλίζεις!!!
Στο εστιατόριο η όρεξη για πρωινό ήταν μεγάλη. Εδώ θέλω να τονίσω ότι με τις διατροφικές συνήθειες των συμπαικτών μου δεν έχω πρόβλημα. Όμως κάποιοι πρέπει να μάθουν την διαφορά μεταξύ πρωινού γεύματος και μιας μεσημεριανής κραιπάλης !
Γεμάτοι ενέργεια πηγαίνουμε στα δωμάτιά μας και αναλαμβάνουμε τον εξοπλισμό μας.
Η συγκέντρωση όλων των παικτών για εγγραφή, paint κλπ ήταν σε προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου. Η παρουσία μας προκάλεσε μία κινητοποίηση. Όλοι ήθελαν να φωτογραφήσουν τους Έλληνες ποντικούς εξοπλισμένους με όλα τα καλούδια του mil/sim. Επίσης μας έδειξαν πόσο ευπρόσδεκτοι ήμασταν στο χώρο τους καθώς και προσπάθησαν να μας κατατοπίσουν και να μας ενημερώσουν για οτιδήποτε συνέβαινε γύρω μας.
Αφού τακτοποιήσαμε τις όποιες λεπτομέρειες, μεταφερθήκαμε με κάποια χρονική καθυστέρηση σε εσωτερικό χώρο για την ενημέρωση μας περί του σεναρίου. Η ενημέρωση ήταν κατατοπιστικότατη και μας γνωστοποίησαν ότι θα ήμασταν για την πρώτη ημέρα με το μέρος των συμμάχων. Αφού γνωρίσαμε τον στρατηγό μας, στις 12:00, αναχωρήσαμε για τον χώρο της δράσης.
Για το καθαρά αγωνιστικό μέρος θα γίνει εκτενής αναφορά σε ειδική έκθεση.
Περίπου στις 19:45 επιστρέψαμε στα δωμάτιά μας κατάκοποι αλλά ικανοποιημένοι.
Ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Έπρεπε να κάνουμε σωματική αποκατάσταση και να παραβρεθούμε στις 21:00 στο εστιατόριο για την μικρή γιορτή που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές.
Στις 21:00 λοιπόν ήμασταν συνεπείς στο ραντεβού με τους…μπουφέδες. Αφού εφοδιαστήκαμε με τις απαραίτητες ποσότητες φαγητού, παρακολουθούσαμε τα δρώμενα. Αν και την βουλγάρικη γλώσσα δεν την κατανοούσαμε, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πειράγματα μεταξύ των παρευρισκομένων πρέπει να ήταν επιτυχημένα, κρίνοντας από τα γέλια τους.
Εν μέσω αυτής της όμορφης ατμόσφαιρας, άρχισαν και οι βραβεύσεις παικτών από τις δύο αντίπαλες δυνάμεις. Οι νικητές της πρώτης ημέρας ήταν οι σύμμαχοι, δηλαδή εμείς. Αναμενόμενα φώναξαν όλους τους παίκτες, Αμερικάνους, για να παραλάβουμε την αναμνηστική κονκάρδα. Έπειτα ακολούθησαν οι παρασημοφορήσεις παικτών και των δύο δυνάμεων. Εδώ μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Να λοιπόν που καλούν τον αρχηγό των Desert Rats από την Ελλάδα να του απονεμηθεί το παράσημο “Leadership”.
Ο απολογισμός της πρώτης ημέρας μόνο θετικός λοιπόν είναι για εμάς. Είμαστε όλοι καλά και ευχαριστημένοι. Ώρα για ύπνο διότι αύριο θα είμαστε για μία ημέρα Γερμανοί. Με βάση αυτά που σήμερα είδαμε θα είναι απαιτητικές οι αυριανές αποστολές μας.
24:35 ώρα για ύπνο. Μακάρι γιατί έχω να κοιμηθώ 2 ημέρες.
Pamporovo Day 3.
Ώρα 06:45 ,εγερτήριο. Μία ακόμα νύχτα αϋπνίας για εμένα… Beast !!!
Βρισκόμαστε λοιπόν σε έναν χώρο γνώριμο και αγαπητό σε εμάς, την τραπεζαρία. Όμως προς απογοήτευσή μας είναι κλειστή. Ως καλοί ποντικαραίοι ψάχναμε τρόπο να ‘τρυπώσουμε’ μέσα. Κάτι που κατέστη δυνατό στις 08:10.
Αυτό απαιτούσε ανακατανομή του χρόνου μας. Για τις διατροφικές συνήθειες κάναμε λόγο σε προηγούμενη αναφορά. Βλέποντας όμως την συλλογή ενέργειας από 2 πιάτα φασόλια και λουκάνικα με αυγά…είναι απερίγραπτο !!!
Στις 09:30 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.
Για το αγωνιστικό μέρος θα γίνει εκτενής αναφορά σε ειδική έκθεση.
H ώρα είναι 16:45. Η δράση έχει τελειώσει και είμαστε όλοι πού κουρασμένοι αλλά και ικανοποιημένοι. Αποδείχτηκε ότι οι ώρες προπόνησής μας απέδωσαν καρπούς. Είμαστε όλοι πραγματικά πολύ …πεινασμένοι !
Όλοι στα δωμάτια για αποκατάσταση, σωματική. Οι επιλογές αποθεραπείας διέφεραν. Οι επιλογές ήταν : spa, τζακούζι, μασάζ, πισίνα, σολάριουμ κλπ Για τις επιλογές, μία ματιά στις φωτογραφίες θα σας … πληροφορήσει.
Πριν όμως αναχωρήσουμε για φαγητό, έπρεπε να παραβρεθούμε στις απονομές γιa την 2η ημέρα. Με μεγάλη ικανοποίηση παρασημοφορήθηκαν 2 από τους ΄΄ Γερμανούς΄΄ της ομάδας. Ο Tolan ως riflemen και ο Beast ως τι άλλο, gunner.
Στο μπαράκι του ξενοδοχείου μας συνάντησαν κάποιοι από τους παίκτες και διοργανωτές και προσφέρθηκαν να μας πάνε για φαγητό σε κάποια από τις παραδοσιακές ταβέρνες της περιοχής. Φυσικά δεν χρειάστηκε να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να μας πείσουν . Αναχωρήσαμε λοιπόν κονβόι για την ταβέρνα.
Σε σύνολο περίπου 25-30 ατόμων ποιοί θα ξεχώριζαν; Οι ποντικοί !!! Η ποσότητα του φαγητού που καταναλώσαμε δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί. Οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες των βούλγαρων εξάντλησαν τις κάρτες μνήμης τους, καταγράφοντας τον σούπερ σταρ των ποντικών σε ρεσιτάλ βρώσης όλων των διαθέσιμων εδεσμάτων. Tolan είσαι το αρούρι που κέρδισε την αποστολή αυτή με μεγάλη ευκολία.
Το τραπέζι αυτό μας το κέρασαν ως ένδειξης φιλίας οι παρευρισκόμενοι. Τι να πούμε, ευχαριστούμε και επιφυλασσόμαστε.
Επιστροφή στα δωμάτιά μας για…ύπνο.
Η ώρα είναι 23:57. Καλή ξεκούραση και αύριο επιστροφή στην πατρίδα μας.
Pamporovo Day 4.
Καλημέρα, η ώρα είναι 08:00. Μαζευόμαστε πού αλλού, για πρωινό. Αφού αποχαιρετιστήκαμε με τους οικοδεσπότες μας πήγαμε στον χώρο στάθμευσης γα να φορτώσουμε τα οχήματα.
Αναχωρούμε για Ελλάδα από εναλλακτική διαδρομή, την οποία μας πρότεινε ο Βασίλης. Αν και δεν είχα ακούσει τα καλύτερα για την συντομότερη αυτή επιλογή, τι να κάνω, ακολούθησα. Δεδομένων των συστάσεων, θα κερδίζαμε 2,5 ώρες έως τα σύνορα (Δράμα).
Η διαδρομή φιδίσια, καταπράσινη και γενικά πολύ ευχάριστη. Σε κάποιο σημείο που έπρεπε να στρίψουμε η καρδιά μας χτύπησε έντονα. Τι βλέπουμε; Τουλάχιστον 20 ελληνικές πινακίδες. Ωραία, πατριώτες, άρα στάση για να ακούσουμε ελληνικά. Κατά την διάρκεια της στάσης εγώ βρήκα ευκαιρία να καθαρίσω τζάμια και ζάντες. Με πλησιάζουν δύο νεαροί από το κονβόι και αφού μου εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για την μπέμπα, μου εξέφρασαν την απορία της ημέρας, ‘’δεν την λυπάσαι σε αυτούς τους καρόδρομους που την έφερες;’’ απαντώ ότι οκ, δεν είναι και τίποτα τρομερό.
Χωρίς όμως να ξέρω την συνέχεια. Αφού τους ευχηθήκαμε καλό ταξίδι , αναφέρω στον beast την επισήμανση των νεαρών. Αμήχανα μου απαντά, μην δίνεις σημασία.
Ξεκινάμε λοιπόν και στα 500 μέτρα τι βλέπουμε; Μία ανηφόρα 800 μέτρα με νεροφαγώματα και πέτρες και όλα τα κακά ενός δρόμου της Ουγκάντα!!!!!! Όπως φαντάζεστε ο Πεύκος μας τραβά φωτογραφίες, οι Βούλγαροι γελάνε και εγώ βρίζω. Με την πρώτη σχέση στο κιβώτιο σε 20΄ φτάσαμε στα 500 μέτρα όπου και σταματήσαμε διότι έσκαβαν τον δρόμο. Όλοι ήξεραν για τα 800 μέτρα καρόδρομου, αλλά είπαν στον Βασίλη να μην το αναφέρει διότι θα επέλεγα την πρώτη διαδρομή !!!
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και συνεχίσαμε χωρίς απρόοπτα.
Αργά το μεσημέρι περάσαμε τα σύνορά μας στην δράμα και επιτέλους πατάμε ελληνικό έδαφος. Στάση για γενικό ανεφοδιασμό και συνεχίζουμε.
Η διαδρομή στην Εγνατία οδό είναι εφάμιλλη των μεγάλων ευρωπαϊκών δρόμων. Κινούμαστε με απαγορευτική ταχύτητα και όλα είναι υπέροχα. Στον δρόμο παίζουμε σαν παρέα, αλλάζοντας λωρίδες και φωτογραφίζοντας οι μεν τους δε.
Στο ύψος της Λάρισας αντιλαμβάνομαι μπλόκο τροχαίας! Τα χιλιόμετρα είναι για αυτόφωρο. Φρενάρω και φυσικά ενώ όλοι συνεχίζουν εμάς μας σταματούν. Ευτυχώς ενώ μου ζητούν να πάω στο περιπολικό μου κοινοποιούν ότι η ταχύτητά μου ήταν 148 χλμ. Με όριο τα 120. Ανακουφίζομαι. Ξέρω ότι είναι 2 μήνες αφαίρεση διπλώματος και 750 e πρόστιμο. Τουλάχιστον θα κρατήσω τις μονάκριβες πινακίδες μου. Επειδή έχω μία έφεση με τα όργανα της τάξης μετά από 10΄ τους έχω δώσει κάρτες της ΔΕΞΟΝ και φορώντας το κράνος! Φεύγω με το δίπλωμα στο χέρι και 150 e πρόστιμο διότι είχα αναμμένους τους προβολείς ομίχλης. Το αποθεωτικό ήταν όταν ο τροχονόμος που κρατούσε το ‘’πιστόλι’’ για την ταχύτητα σημάδευε ένα Canadair που πετούσε από πάνω μας!!!!
Χωρίς απρόοπτα φτάσαμε το βράδυ στην Κηφισιά. Αφού είπαμε τα δικά μας και σκότωσα μία βουλγάρικη κατσαρίδα από το αμάξι του Πεύκου, χι χι χι, ο καθένας πήγε για το σπίτι του.
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά για το ωραίο ταξίδι που κάναμε και περάσαμε υπέροχα.
Υπενθυμίζουμε ότι στην πρώτη διοργάνωση το 2008 είχε ταξιδέψει squad των Desert Rats, όπου είχαν διακριθεί ανάμεσα στους συμμετέχοντες, ενώ την επόμενη χρονιά βρέθηκε εκεί μόνο ο Θοδωρής Rejikistan.
Ακολουθούν video από τα παιχνίδια, χαρακτηριστικές φωτογραφίες καθώς και η διήγηση του τότε Αρχηγού των Desert Rats από το πρώτο παιχνίδι
Ακολουθεί η διήγηση του τότε Αρχηγού των Desert Rats από την αποστολή (αναγεγραμμένη από το site τους)
ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ
Η ομάδα των Desert Rats Hellenic mil/sim team επέστρεψε από την αποστολή της στο Pamporovo. Το ταξίδι υπήρξε η αφορμή για την αξιολόγηση υλικών ,τακτικών και την σύσφιξη των δεσμών της ομάδας. Οι ανταλλαγές απόψεων και εμπειριών με παίκτες από άλλες χώρες υπήρξαν πολύτιμες. Επί του πεδίου, ώς μέλη της συμμαχικής δύναμης κερδίσαμε και τις 4 αποστολές. Πέραν του διακριτικού της περάτωσης των αποστολών 3 από τους παίκτες ''παρασημοφορήθηκαν'' από την διοίκηση. Οι παίκτες, πέραν των ενεργών ποντικών, οι οποίοι πλαισίωσαν το περίπολο συνέβαλαν με την εν γένη παρουσία τους στην άψογη εικόνα της Ελληνικής αποστολής. Πεύκο, Βασίλη και Έυα ευχαριστώ. Μετά το πέρας της συντάξεως της αναφοράς θα δωθούν λεπτομέριες τόσο για το ταξίδι όσο και για περιγραφές μαχών. Τέλος να ευχαριστήσω το Paintballnet.gr που ώς χορηγός επικοινωνίας συμμετείχε στην πρώτη εκτός χώρας αποστολής των ποντικών.
Η ομάδα των Desert Rats Hellenic mil/sim team στο Pamporovo.
Την Παρασκευή 01 Ιουλίου 2008, η ομάδα των ποντικών της ΔΕΞΟΝ, ξεκίνησε το ταξίδι για την γειτονική Βουλγαρία. Η συμμετοχή σε ένα σενάριο εκτός Ελλάδος φάνταζε ως πρόκληση για τα μέλη της ομάδας. Έχοντας τακτοποιήσει όλες τις λεπτομέρειες για το ταξίδι (εξοπλισμό, ξενοδοχεία, paint, ταξιδιωτικά έγγραφα κλπ) στις 03:00 ξημερώματα Παρασκευής ,τα δύο αυτοκίνητα αναχώρησαν από την Κηφισιά.
Οι συνθήκες οδήγησης ιδανικές, με εξωτερική θερμοκρασία 22-26 C’, βράδυ και χωρίς κίνηση, φτάσαμε στις 07:15 στην Κατερίνη. Προγραμματισμένη στάση για πρωινό και συνάντηση με τον χορηγό επικοινωνίας της ομάδας, για το σενάριο, paintballnet.gr. Στο σημείο αυτό θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Αδαμίδη για την υποστήριξη σε αυτήν την αποστολή. Στην Κατερίνη επίσης παραλάβαμε και το νέο υλικό της ομάδας (σήματα, σημαίες, κοντομάνικα, ονόματα καπέλα κλπ). Επίσης θέλω να ευχαριστήσω τον Χρήστο γιατί παρά τον περιορισμένο χρόνο παράδοσης ήταν συνεπής και το αποτέλεσμα της δουλειάς του μας εξέπληξε ευχάριστα.
Έπειτα από τον απαραίτητο ‘’ανεφοδιασμό’’ αναχωρήσαμε με προορισμό τα σύνορα και τον Προμαχώνα. Έπειτα από συνολικά 9 ώρες ταξιδίου προσπαθούσαμε να μην υπερβαίνουμε κατά πολύ τα όρια ταχύτητας σκεπτόμενοι ότι τα όργανα της τάξης δεν θα ήθελαν να ‘‘γνωρίσουν’’ τον εξοπλισμό που μεταφέραμε…
Πλησιάζοντας τα σύνορα η θέα του πράσινου στα βουνά που περιέβαλλαν τον δρόμο, δεν ήταν ικανή να μας αποσπάσει από μία κυρίαρχη σκέψη, τα σύνορα θα τα περάσουμε;
Η ώρα 12:30, μία ώρα κρίσιμη. Στην αναμονή για να διέλθουμε το δικό μας σημείο έλεγχου, η αγωνία κορυφωνόταν. Όταν γρήγορα ήρθε η σειρά μας όλα ήταν ιδανικά. Ο αρμόδιος υπάλληλος δεν ενδιαφέρθηκε καν για την επίδειξη των Α.Τ. μας! Με μία αίσθηση ανακούφισης αναμέναμε την σειρά μας για το σημείο έλεγχου στην Βουλγαρία. Η εικόνα δεν μας ενθάρρυνε. Οι οδηγοί των προπορευόμενων οχημάτων κατέβαιναν και επιδεικνύοντας τα έγγραφά τους άνοιγαν και το πορτμπαγκάζ !!! Καθόλου καλό σημάδι, το SAW μου θα γνωρίσει τα σύνορα… Η σειρά μας ήρθε, μιλώντας με τον ευγενικό βούλγαρο μου ζήτησε να ανοίξω το πορτμπαγκάζ ρωτώντας με το σκοπό του ταξιδίου μας. Τι να πω… (είμαστε ποντίκια και θα παίξουμε σε ένα σενάριο με ναζί και αμερικάνους, αυτός είναι ο εξοπλισμός μας…) θα συμμετέχουμε σε ένα σενάριο paintball κλπ. Μην θέλοντας να δει τι μεταφέρουμε μας ευχήθηκε καλό ταξίδι και καλή επιτυχία! Όλα καλά. Περάσαμε.
Βάσει χρονοδιαγράμματος είμαστε οκ. Έπειτα από στάση για ανεφοδιασμό σε σοκολάτες, νερά, καφέδες και ένα χάρτη φύγαμε για την ενδοχώρα. Ελλάδα γεια σου.
Το οδικό δίκτυο είναι σε κατάσταση Μαλλιακού. Οι οδηγοί προσπερνούν με οποιοδήποτε όχημα σε οποιοδήποτε σημείο με οποιαδήποτε ταχύτητα. Πράγματι επικίνδυνα. Φτάσαμε έως την Σόφια χωρίς απρόοπτα. Εκεί με περίμενε το πρώτο σοκ. Ο κεντρικός δρόμος είναι με βότσαλο όπως τα καλντερίμια στα νησιά !!! Έπειτα από μία διαδρομή περίπου 8 χλμ κάναμε στάση. Προσπαθώντας με δυσκολία να αντιμετωπίσω τα γέλια του Θύμιου, ήθελα να φύγω από αυτό το απαίσιο μέρος.
Με μία ακόμα στάση για ανεφοδιασμό σε…νερά, γλυκά, καφέδες κλπ, συνεχίσαμε.
Η ώρα είναι 17:30 και βλέπουμε πινακίδα για Pamporovo!!!! Επιτέλους φτάνουμε. Για 2 ώρες η οδήγηση ήταν απολαυστική. Όσοι έχουν πάει στο Πήλιο καταλαβαίνουν. Φιδίσια διαδρομή σε μία κατάφυτη περιοχή με ποτάμια και να σουρουπώνει. Ιδανικά ναι, ασφαλές όχι. Οι γέροι με τα Lada αποδεικνύουν ότι δεν έχουν μόνο οι Φιλανδοί οδηγούς σε WRC!! Φορτηγά και Lada λοιπόν επιδίδονται σε έναν αγώνα…βλακείας.
Ο ήλιος έχει αρχίσει να ροδίζει τα δάση γύρω μας και επιτέλους έπειτα από 16 ώρες και 30 λεπτά πλησιάζουμε στον προορισμό μας. Ω’ τι έκπληξη, ο Θύμιος εξαφανίζεται. Παράξενο έπειτα από τόσο ταξίδι. Αρχίζοντας να κατηφορίζουμε για το 5 * αστέρων ξενοδοχείο, με περίμενε η έκπληξη No2. Ο δρόμος ήταν χώμα και αν όχι για 4x4, σίγουρα όχι για την μπέμπα μου. Ο αγαπητός λοιπόν Θύμιος, είχε πάει αρκετά κάτω και μας περίμενε να γονατιστός από τα γέλια, να αποθανατίσει με την φωτογραφική του, τα κομμάτια που θα αφήναμε στον καρόδρομο. Ούφ, σώοι, φτάσαμε στο ξενοδοχείο.
Δόξα τω θεό όλα καλά και η διάθεση πολύ καλή. Το μέρος μας προδιαθέτει ευχάριστα.
Πηγαίνοντας τον εξοπλισμό μας στα δωμάτια κατεβαίνουμε να γνωρίσουμε τους διοργανωτές.
Σε πού φιλικό κλίμα μας κατατοπίζουν για το πρόγραμμα της επόμενης ημέρας και μας ενημερώνουν για την ύπαρξη 2 ακόμα ελλήνων !!! Τους καλεί από το τηλ. του και μιλάω με τον Βασίλη από τους X-Men ! Η συνάντηση κανονίζεται στο εστιατόριο του ξενοδοχείου. Παράλληλα με την πολυφαγία συζητούσαμε και τα παραλειπόμενα της ημέρας. Αφού βρεθήκαμε με τον Βασίλη και την Εύα, δώσαμε ώρα εγερτηρίου και πρόγραμμα ομάδας.
Το ταξίδι για σήμερα τελείωσε. Ώρα 23:38΄. Ώρα για ύπνο….Τα λέμε αύριο.
Pamporovo Day 2.
Η ημέρα μας ξεκινά στις 07:40. Για άλλους οι νυχτερινές ώρες ήταν ώρες ξεκούρασης, για άλλους ήταν ώρες… εφιαλτικές. Beast ροχαλίζεις!!!
Στο εστιατόριο η όρεξη για πρωινό ήταν μεγάλη. Εδώ θέλω να τονίσω ότι με τις διατροφικές συνήθειες των συμπαικτών μου δεν έχω πρόβλημα. Όμως κάποιοι πρέπει να μάθουν την διαφορά μεταξύ πρωινού γεύματος και μιας μεσημεριανής κραιπάλης !
Γεμάτοι ενέργεια πηγαίνουμε στα δωμάτιά μας και αναλαμβάνουμε τον εξοπλισμό μας.
Η συγκέντρωση όλων των παικτών για εγγραφή, paint κλπ ήταν σε προαύλιο χώρο του ξενοδοχείου. Η παρουσία μας προκάλεσε μία κινητοποίηση. Όλοι ήθελαν να φωτογραφήσουν τους Έλληνες ποντικούς εξοπλισμένους με όλα τα καλούδια του mil/sim. Επίσης μας έδειξαν πόσο ευπρόσδεκτοι ήμασταν στο χώρο τους καθώς και προσπάθησαν να μας κατατοπίσουν και να μας ενημερώσουν για οτιδήποτε συνέβαινε γύρω μας.
Αφού τακτοποιήσαμε τις όποιες λεπτομέρειες, μεταφερθήκαμε με κάποια χρονική καθυστέρηση σε εσωτερικό χώρο για την ενημέρωση μας περί του σεναρίου. Η ενημέρωση ήταν κατατοπιστικότατη και μας γνωστοποίησαν ότι θα ήμασταν για την πρώτη ημέρα με το μέρος των συμμάχων. Αφού γνωρίσαμε τον στρατηγό μας, στις 12:00, αναχωρήσαμε για τον χώρο της δράσης.
Για το καθαρά αγωνιστικό μέρος θα γίνει εκτενής αναφορά σε ειδική έκθεση.
Περίπου στις 19:45 επιστρέψαμε στα δωμάτιά μας κατάκοποι αλλά ικανοποιημένοι.
Ο χρόνος ήταν περιορισμένος. Έπρεπε να κάνουμε σωματική αποκατάσταση και να παραβρεθούμε στις 21:00 στο εστιατόριο για την μικρή γιορτή που είχαν ετοιμάσει οι διοργανωτές.
Στις 21:00 λοιπόν ήμασταν συνεπείς στο ραντεβού με τους…μπουφέδες. Αφού εφοδιαστήκαμε με τις απαραίτητες ποσότητες φαγητού, παρακολουθούσαμε τα δρώμενα. Αν και την βουλγάρικη γλώσσα δεν την κατανοούσαμε, αντιλαμβανόμαστε ότι τα πειράγματα μεταξύ των παρευρισκομένων πρέπει να ήταν επιτυχημένα, κρίνοντας από τα γέλια τους.
Εν μέσω αυτής της όμορφης ατμόσφαιρας, άρχισαν και οι βραβεύσεις παικτών από τις δύο αντίπαλες δυνάμεις. Οι νικητές της πρώτης ημέρας ήταν οι σύμμαχοι, δηλαδή εμείς. Αναμενόμενα φώναξαν όλους τους παίκτες, Αμερικάνους, για να παραλάβουμε την αναμνηστική κονκάρδα. Έπειτα ακολούθησαν οι παρασημοφορήσεις παικτών και των δύο δυνάμεων. Εδώ μας περίμενε μία ευχάριστη έκπληξη. Να λοιπόν που καλούν τον αρχηγό των Desert Rats από την Ελλάδα να του απονεμηθεί το παράσημο “Leadership”.
Ο απολογισμός της πρώτης ημέρας μόνο θετικός λοιπόν είναι για εμάς. Είμαστε όλοι καλά και ευχαριστημένοι. Ώρα για ύπνο διότι αύριο θα είμαστε για μία ημέρα Γερμανοί. Με βάση αυτά που σήμερα είδαμε θα είναι απαιτητικές οι αυριανές αποστολές μας.
24:35 ώρα για ύπνο. Μακάρι γιατί έχω να κοιμηθώ 2 ημέρες.
Pamporovo Day 3.
Ώρα 06:45 ,εγερτήριο. Μία ακόμα νύχτα αϋπνίας για εμένα… Beast !!!
Βρισκόμαστε λοιπόν σε έναν χώρο γνώριμο και αγαπητό σε εμάς, την τραπεζαρία. Όμως προς απογοήτευσή μας είναι κλειστή. Ως καλοί ποντικαραίοι ψάχναμε τρόπο να ‘τρυπώσουμε’ μέσα. Κάτι που κατέστη δυνατό στις 08:10.
Αυτό απαιτούσε ανακατανομή του χρόνου μας. Για τις διατροφικές συνήθειες κάναμε λόγο σε προηγούμενη αναφορά. Βλέποντας όμως την συλλογή ενέργειας από 2 πιάτα φασόλια και λουκάνικα με αυγά…είναι απερίγραπτο !!!
Στις 09:30 είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση.
Για το αγωνιστικό μέρος θα γίνει εκτενής αναφορά σε ειδική έκθεση.
H ώρα είναι 16:45. Η δράση έχει τελειώσει και είμαστε όλοι πού κουρασμένοι αλλά και ικανοποιημένοι. Αποδείχτηκε ότι οι ώρες προπόνησής μας απέδωσαν καρπούς. Είμαστε όλοι πραγματικά πολύ …πεινασμένοι !
Όλοι στα δωμάτια για αποκατάσταση, σωματική. Οι επιλογές αποθεραπείας διέφεραν. Οι επιλογές ήταν : spa, τζακούζι, μασάζ, πισίνα, σολάριουμ κλπ Για τις επιλογές, μία ματιά στις φωτογραφίες θα σας … πληροφορήσει.
Πριν όμως αναχωρήσουμε για φαγητό, έπρεπε να παραβρεθούμε στις απονομές γιa την 2η ημέρα. Με μεγάλη ικανοποίηση παρασημοφορήθηκαν 2 από τους ΄΄ Γερμανούς΄΄ της ομάδας. Ο Tolan ως riflemen και ο Beast ως τι άλλο, gunner.
Στο μπαράκι του ξενοδοχείου μας συνάντησαν κάποιοι από τους παίκτες και διοργανωτές και προσφέρθηκαν να μας πάνε για φαγητό σε κάποια από τις παραδοσιακές ταβέρνες της περιοχής. Φυσικά δεν χρειάστηκε να καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να μας πείσουν . Αναχωρήσαμε λοιπόν κονβόι για την ταβέρνα.
Σε σύνολο περίπου 25-30 ατόμων ποιοί θα ξεχώριζαν; Οι ποντικοί !!! Η ποσότητα του φαγητού που καταναλώσαμε δεν είναι δυνατόν να περιγραφεί. Οι φωτογραφικές μηχανές και οι κάμερες των βούλγαρων εξάντλησαν τις κάρτες μνήμης τους, καταγράφοντας τον σούπερ σταρ των ποντικών σε ρεσιτάλ βρώσης όλων των διαθέσιμων εδεσμάτων. Tolan είσαι το αρούρι που κέρδισε την αποστολή αυτή με μεγάλη ευκολία.
Το τραπέζι αυτό μας το κέρασαν ως ένδειξης φιλίας οι παρευρισκόμενοι. Τι να πούμε, ευχαριστούμε και επιφυλασσόμαστε.
Επιστροφή στα δωμάτιά μας για…ύπνο.
Η ώρα είναι 23:57. Καλή ξεκούραση και αύριο επιστροφή στην πατρίδα μας.
Pamporovo Day 4.
Καλημέρα, η ώρα είναι 08:00. Μαζευόμαστε πού αλλού, για πρωινό. Αφού αποχαιρετιστήκαμε με τους οικοδεσπότες μας πήγαμε στον χώρο στάθμευσης γα να φορτώσουμε τα οχήματα.
Αναχωρούμε για Ελλάδα από εναλλακτική διαδρομή, την οποία μας πρότεινε ο Βασίλης. Αν και δεν είχα ακούσει τα καλύτερα για την συντομότερη αυτή επιλογή, τι να κάνω, ακολούθησα. Δεδομένων των συστάσεων, θα κερδίζαμε 2,5 ώρες έως τα σύνορα (Δράμα).
Η διαδρομή φιδίσια, καταπράσινη και γενικά πολύ ευχάριστη. Σε κάποιο σημείο που έπρεπε να στρίψουμε η καρδιά μας χτύπησε έντονα. Τι βλέπουμε; Τουλάχιστον 20 ελληνικές πινακίδες. Ωραία, πατριώτες, άρα στάση για να ακούσουμε ελληνικά. Κατά την διάρκεια της στάσης εγώ βρήκα ευκαιρία να καθαρίσω τζάμια και ζάντες. Με πλησιάζουν δύο νεαροί από το κονβόι και αφού μου εξέφρασαν τον θαυμασμό τους για την μπέμπα, μου εξέφρασαν την απορία της ημέρας, ‘’δεν την λυπάσαι σε αυτούς τους καρόδρομους που την έφερες;’’ απαντώ ότι οκ, δεν είναι και τίποτα τρομερό.
Χωρίς όμως να ξέρω την συνέχεια. Αφού τους ευχηθήκαμε καλό ταξίδι , αναφέρω στον beast την επισήμανση των νεαρών. Αμήχανα μου απαντά, μην δίνεις σημασία.
Ξεκινάμε λοιπόν και στα 500 μέτρα τι βλέπουμε; Μία ανηφόρα 800 μέτρα με νεροφαγώματα και πέτρες και όλα τα κακά ενός δρόμου της Ουγκάντα!!!!!! Όπως φαντάζεστε ο Πεύκος μας τραβά φωτογραφίες, οι Βούλγαροι γελάνε και εγώ βρίζω. Με την πρώτη σχέση στο κιβώτιο σε 20΄ φτάσαμε στα 500 μέτρα όπου και σταματήσαμε διότι έσκαβαν τον δρόμο. Όλοι ήξεραν για τα 800 μέτρα καρόδρομου, αλλά είπαν στον Βασίλη να μην το αναφέρει διότι θα επέλεγα την πρώτη διαδρομή !!!
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και συνεχίσαμε χωρίς απρόοπτα.
Αργά το μεσημέρι περάσαμε τα σύνορά μας στην δράμα και επιτέλους πατάμε ελληνικό έδαφος. Στάση για γενικό ανεφοδιασμό και συνεχίζουμε.
Η διαδρομή στην Εγνατία οδό είναι εφάμιλλη των μεγάλων ευρωπαϊκών δρόμων. Κινούμαστε με απαγορευτική ταχύτητα και όλα είναι υπέροχα. Στον δρόμο παίζουμε σαν παρέα, αλλάζοντας λωρίδες και φωτογραφίζοντας οι μεν τους δε.
Στο ύψος της Λάρισας αντιλαμβάνομαι μπλόκο τροχαίας! Τα χιλιόμετρα είναι για αυτόφωρο. Φρενάρω και φυσικά ενώ όλοι συνεχίζουν εμάς μας σταματούν. Ευτυχώς ενώ μου ζητούν να πάω στο περιπολικό μου κοινοποιούν ότι η ταχύτητά μου ήταν 148 χλμ. Με όριο τα 120. Ανακουφίζομαι. Ξέρω ότι είναι 2 μήνες αφαίρεση διπλώματος και 750 e πρόστιμο. Τουλάχιστον θα κρατήσω τις μονάκριβες πινακίδες μου. Επειδή έχω μία έφεση με τα όργανα της τάξης μετά από 10΄ τους έχω δώσει κάρτες της ΔΕΞΟΝ και φορώντας το κράνος! Φεύγω με το δίπλωμα στο χέρι και 150 e πρόστιμο διότι είχα αναμμένους τους προβολείς ομίχλης. Το αποθεωτικό ήταν όταν ο τροχονόμος που κρατούσε το ‘’πιστόλι’’ για την ταχύτητα σημάδευε ένα Canadair που πετούσε από πάνω μας!!!!
Χωρίς απρόοπτα φτάσαμε το βράδυ στην Κηφισιά. Αφού είπαμε τα δικά μας και σκότωσα μία βουλγάρικη κατσαρίδα από το αμάξι του Πεύκου, χι χι χι, ο καθένας πήγε για το σπίτι του.
Θέλω να ευχαριστήσω όλα τα παιδιά για το ωραίο ταξίδι που κάναμε και περάσαμε υπέροχα.
