Ναι λοιπόν έγινε και αυτό!!! Πρώτη θέση στο Conflict για τους W.A.R!!!Το επαναλαμβάνω...Πρώτη θέση για τους W.A.R στο Conflict!!!!Κάποιοι είπαν ότι ήταν τυχαίο, κάποιοι είπαν πως ήταν έκπληξη, κάποιοι είπαν πως δεν το περίμεναν...Πως είναι δυνατόν τα παρτάλια να πάρουν την πρώτη θέση..;;;
Μάγκες...αράξτε...Η απάντηση είναι μια. Αυτό που φωνάζουμε τόσα χρόνια και κάποιοι μας είπαν μέχρι και γραφικούς. Διασκεδάζουμε το παιχνίδι!!!!!!!!
Είναι γεγονός πως η ομάδα μας έφτασε ένα βήμα πριν την διάλυση της. Είναι επίσης γεγονός πως η συμμετοχή μας στο Conflict ήταν αμφίβολη γιατί εκτός των άλλων προβλημάτων, δεν θεωρούμε εαυτούς ομάδα πεδίου και πως αν δεν ήταν ο Γιώργος Αδαμίδης ούτε καν θα το σκεφτόμασταν. Εγώ ο ίδιος πριν την έναρξη του παιχνιδιού δήλωσα στον δημοσιογράφο που είχε έρθει να καλύψει την διοργάνωση, πως εμείς κατεβήκαμε να ρίξουμε καμιά μπίλια και να περάσουμε καλά. Δεν είναι ψέμματα για αυτό κατεβήκαμε και αυτό κάναμε. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Το ότι είμαστε ρέμπελοι μέχρι αηδίας φάνηκε για μια ακόμη φορά...!
Σημείο 1o: Ο άνθρωπος που έχει το μεγαλύτερο μέρος της επιτυχίας, γιατί σχεδίασε τόσο το επιχειρησιακό κομμάτι της άμυνας όσο και της επίθεσης, κοιμόταν μέχρι τις 8. Αναγκαστήκαμε να τον ξυπνήσουμε, αν και ο ίδιος το έψηνε περισσότερο να ρίξει άλλες 8 ώρες ύπνο ΑΝΕΤΑ!!Ο Big Larry τελικά σηκώθηκε και έσπασε το φράγμα του ήχου για να έρθει γρήγορα.
Σημείο 2o: Ο αντικειμενικός στόχος ήταν τα τσουβάλια. Αυτά έδιναν βαθμούς αυτά σκοτώνονταν αμυνόμενοι και επιτιθέμενοι να εξασφαλίσουν. Στον πρώτο αγώνα λοιπόν σαν επιτιθέμενοι καταφέραμε να μπούμε και να πάρουμε τα τσουβάλια στο σκοτεινό υπόγειο και να φύγουμε 3 με το ελικόπτερο. Μόνο που τα τσουβάλια ήταν 8 και όχι 6 που πήραμε εμείς....Ρέμπελοι 100%...Δεν μπήκαμε καν στην διαδικασία να μάθουμε πόσα είναι τα τσουβάλια αφού νομίζαμε ότι θα τα δούμε...!Χωρίς φακό μέσα στο σκοτάδι όμως πάλι καλά που είδαμε και τα 6....Το παιχνίδι πάντως το πήραμε!
Σημείο 3o: Και ενώ ξεκινάει το δεύτερο παιχνίδι, αυτή την φορά σαν αμυνόμενοι, δευτερόλεπτα πριν την έναρξη ακούμε κάτι για μια βόμβα...Ρέμπελοι 200%...Δεν ξέραμε ότι πετάει ένα αεροπλάνο που βομβαρδίζει, κάτι είχε πάρει το αφτί μας, αλλά λέγαμε “έλα μωρέ αδελφέ..σιγά”. Στηνόμαστε και περιμένουμε τον εχθρό. Παραδόξως συνεχίζουμε καλά, οι αντίπαλοι δεν καταφέρνουν να πάρουν κανένα τσουβάλι και πρόσθετα τους δημιουργούμε μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό. Χάνουμε και εμείς 2 παίχτες από τον βομβαρδισμό αλλά και πάλι κερδίζουμε το παιχνίδι.
Σημείο 4o: Απομένουν άλλα δύο παιχνίδια για τον πρώτο γύρο και εμείς συνεχίζουμε τον χαβαλέ ή προσπαθούμε να λύσουμε τεχνικά προβλήματα με τους εξοπλισμούς μας(Ναι και πάλι κάτι χάλασε..).Τρίτο ματς, επίθεση και αυτή την φορά μαθαίνουμε να μετράμε και καβατζάρουμε και τα 8 τσουβάλια σε χρόνο ντε-τε. Τρίτο σερί παιχνίδι κερδισμένο και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε..ρε λες..??
Σημείο 5o: Αρχίζει λίγο το άγχος της επιτυχίας(καλά πρώτη θέση δεν σκεφτόμασταν).Άμυνα με τον ίδιο πετυχημένο σχεδιασμό, αλλά τα πράγματα δεν πάνε καλά. Οι παίχτες μας αρχίζουν να βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλον και μένω μόνος με 5 αντιπάλους....Αποφασίζω να κατέβω στο υπόγειο και να περιμένω τους αντιπάλους εκεί προσπαθώντας να διαφυλάξω τα πολύτιμα τσουβάλια όπως μπορώ. Κλεισμένος στο υγρό σκοτεινό υπόγειο(καλά γουστάρω να το κάνω μυθιστόρημα..) οι σφυγμοί πρέπει να έχουν πιάσει τους 140 χαλαρά και η αδρεναλίνη σε επίπεδα D-DAY, περιμένω...Δίκοπο μαχαίρι η απόφαση αυτή. Ή μου ρίχνουν κανένα καπνογόνο και πέφτω μαχόμενος ή μπαίνουν μέσα γίνεται το Κούγκι και πέφτω πάλι μαχόμενος...Τελικά δεν πέφτω, οι αντίπαλοι βγαίνουν ένας-ένας και τα σακιά παραμένουν στην θέση τους. Σημείωση. Είχα ένα συγκριτικό πλεονέκτημα. Δεν μπορούσαν να με δουν στο σκοτάδι, ενώ εγώ τους έβλεπα καθαρά.
Σημείο 6o: Μετά τον πρώτο γύρο είμαστε δεύτεροι στους έντεκα με μικρή διαφορά από τους πρώτους. Εκεί αρχίζουμε να ψιλοσκεφτόμαστε μια από τις 3 πρώτες θέσεις(ακόμα όχι την πρώτη ξεκάθαρα). Πέμπτο παιχνίδι σερί και πάλι με τους Last Chansers(έλεος...)Αμυνόμενοι το κερδίζουμε και αυτό. Εδώ θέλω να αναφέρω, πως μόλις μάθαμε ότι θα παίξουμε τα πρώτα 4 με τους Last αυτό που είπαμε ήταν πως είναι καλό γιατί είναι καλά παιδιά και φίλοι και δεν θα έχουμε προβλήματα τύπου... “σε χτύπησα δεν με χτύπησες” και δεν θα είχαμε παρεξηγήσεις και τσακωμούς. Δηλαδή θα ευχαριστηθούμε το παιχνίδι, όπως και έγινε!!Το κακό λέμε είναι ότι τα παιδιά είναι από της κορυφαίες ομάδες του Conflict με τίτλους και διακρίσεις και θα μας έχουν για πρωινό. Τελικά το δεύτερο δεν έγινε, αλλά η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στην νικητή!!!Οπότε μόνο εύκολες δεν ήταν αυτές οι νίκες.
Σημείο 7o: Τελευταίο παιχνίδι με τους Paintballah και πλέον δεν γίνεται να μην σκεφτόμαστε την πρώτη θέση(ειδικά μόλις μάθαμε ότι στο τέλος παίρνεις και τρόπαιο...που να το ξέραμε ρε?είχαμε ξαναβγεί πρώτοι...??). Η διαφορά μας από τους ΝΟ ΝΑΜΕ και Pit Bull υπήρχε αλλά ήταν οριακή. Όλα για όλα στο τελευταίο παιχνίδι και τελικά......ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΕΕΕΕΕΕΕ ΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΕΕΕΕΕ ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!
Δεν ξέρουμε αν θα επαναληφθεί αυτό...το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι εμείς θα συνεχίζουμε να διασκεδάζουμε το παιχνίδι.
Η χθεσινή μέρα είναι ιστορική για την ομάδα των WEST ASSAULT REBELS. Τον τίτλο τον αφιερώνουμε σε όσους μας πίστεψαν και μας στάθηκαν. Τον αφιερώνουμε και στον τέως αρχηγό μας Ιορδάνη και ας τον είπαμε μαυρόγατα (μουχάχαχα) γιατί αν δεν υπήρχε η δημιουργία των WAR δεν θα ερχόταν και αυτή η επιτυχία. Η νίκη ανήκει σε όλους μας! Στον Λευτέρη που τον πήρε ο ύπνος αλλά έκανε τέλειο σχεδιασμό, στον Στράτο που έλιωσε στα σπρίντ με τα τσουβάλια και χωρίς, στον Γιάννη που έπεφτε σαν σκυλί, στον Σάκη που θέριζε και κάλυπτε, στον Μιχάλη που έπαιζε με 1000αρα αντιβίωση και έπαιξε σαν να είναι μια χαρά....Όσο για εμένα θα έχω να θυμάμαι για πάντα εκείνο το σκοτεινό υγρό υπόγειο....Σας ευχαριστώ όλους γιατί στο ντεμπούτο μου ως αρχηγός έζησα αυτή την μεγάλη μέρα...
υ.γ: Πάμε άλλη μια...ΠΡΏΤΗ ΘΈΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ WAR ΣΤΟ CONFLICT!!!!
